Sarnówek Duży_Kościół pw. św. Antoniego Padewskiego

Opis

Kościół parafialny pod wezwaniem św. Antoniego Padewskiego w Sarnówku Dużym stoi na północnym krańcu wsi, po wschodniej stronie drogi relacji Ostrowiec Świętokrzyski – Sienno, przy skrzyżowaniu z lokalną drogą prowadzącą do wsi Eugeniów.

Kościół w Sarnówku jest orientowany. Stanowi go obiekt wolnostojący,  niepodpiwniczony, drewniany, o konstrukcji ryglowej. Budowlę wzniesiono z desek i posadowiono na podmurówce.

Fot. Kamil Król

Bryła kościoła jest ukształtowana w formie bazyliki. Nad nawą główną – środkową i prezbiterium rozpościera się wspólny dach dwuspadowy, z tym że nad jego zamknięciem jest on nieco obniżony i zakończony trójpołaciowo. Tylne i przednie aneksy przy nawach bocznych, wyodrębnione w bryle, nakryte są wraz z nimi i podcieniem frontowym jednym wspólnym dachem pulpitowym, zaakcentowanym na osi od frontu trójkątnym szczycikiem pod daszkiem dwuspadowym. Nad dachem góruje sześcioboczna wieżyczka na sygnaturkę. Została ona poświęcona w sierpniu 1932 r.

Nawy boczne wydzielone są od nawy głównej dziesięcioma słupami na cokołach; po pięć z każdej strony. Przed nawą główną – środkową, od strony zachodniej, znajduje się podcień wnękowy. Po obu jego stronach, na przedłużeniu naw bocznych, umieszczone są takie same kwadratowe przedsionki. Nawę główną i prezbiterium łączy jeden wspólny strop odeskowany, z wydatną fasetą. Nawy boczne posiadają płaskie stropy.

W ołtarzu głównym znajduje się w złoconych ramach obraz św. Antoniego Padewskiego – patrona parafii. W lewym ołtarzu wisi obraz przedstawiający Najświętsze Serca Jezusa. W prawym ołtarzu znajduje się obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus na ręce oraz św. Janem Chrzcicielem, malowany na desce, w pozłacanych ramach. Został on podarowany w 1935 r. przez Marię z Wielopolskich Halpertową. Pierwotnie obraz ten wisiał w ołtarzu głównym.

Z boku prawego ołtarza bocznego, tuż przy schodkach prowadzących do prezbiterium, stoi kamienna chrzcielnica. Przy lewej ścianie prezbiterium znajdowała się drewniana ambona. Została ona skasowana kilkanaście lata temu, podczas odnawiania prezbiterium, w okresie probostwa ks. Kępczyńskiego.

W południowo-zachodnim narożniku placu kościelnego stoi na cementowej podstawie kamienny krzyż z piaskowca na postumencie. Pierwotnie stał on nieco bliżej drogi.

Nieco dalej, w kierunku północnym, tuż przy frontowej części ogrodzenia, naprzeciw drzwi wejściowych prowadzących do kościoła, stoi drewniany krzyż misyjny.

W północno-zachodnim zakątku placu kościelnego znajduje się grota z figurą Matki Bożej – Niepokalane Poczęcie. Matka Boża ma pod stopami kulę, oplecioną przez węża trzymającego w pysku jabłko, symbole grzechu pierworodnego. Na jej głowie spoczywa korona (a nie aureola z dwunastoma gwiazdami).
W południowo-wschodnim narożniku placu przykościelnego stoi dzwonnica wykonana z metalu, nakryta daszkiem namiotowym, czterospadowym. Wiszą w niej dwa dzwony, o zróżnicowanych rozmiarach.

tekst: M. Bryła-Mazurkiewicz