Jeleniowski Park Krajobrazowy

Opis

Park należy do Zespołu Parków Krajobrazowych Gór Świętokrzyskich. Zespół Parków Gór Świętokrzyskich położony jest na obszarze Wyżyny Kielecko-Sandomierskiej w północnej Małopolsce. Obejmuje on wraz ze Świętokrzyskim Parkiem Narodowym najwyższe wzniesienie Gór Świętokrzyskich (do 612 m n.p.m.), do których należą pasma: Jeleniowskie, Orłowińskie, Cisowskie, Oblęgorskie, części grzbietów i pasm Klonowskiego, Sieradowickiego i Pokrzywańskiego oraz denudacyjne garby Wzgórz Suchedniowskich i Kołomańskich.

Rzeźba terenu Parków jest bardzo urozmaicona, z dużą liczbą garbów denudacyjnych, kotlin i dolin o charakterze przełomów. Osobliwością Parków na skalę europejską są naturalne odsłonięcia skał osadowych, zawierających bogate i dobrze zachowane szczątki organiczne.

JELENIOWSKI PARK KRAJOBRAZOWY jest najmniejszym z parków Zespołu i obejmuje swoimi granicami Pasmo Jeleniowskie z najwyższymi wzniesieniami Górą Jeleniowską (535 m n.p.m.), Szczytniakiem (554 m n.p.m.), Górą Witosławską (488 m n.p.m.) i Wesołówką (468 m n.p.m.) oraz Dolinę Słupiańską, fragmenty Pasma Pokrzywiańskiego i przełomowej doliny Dobruchny i Pokrzywianki.

Fot. Kamil Król

Krajobraz parku jest typowo leśny. Lasy porastają malownicze wzgórza Pasma Jaleniowskiego i zajmują 63% powierzchni parku. Większość z nich to lasy jodłowo - bukowe. W runie leśnym występuje 28 gatunków roślin chronionych i 10 gatunków rzadkich m. in. lilia złotogłów, storczyk plamisty, wawrzynek wilczełyko, tojad dzióbaty, kilka gatunków widłaków. Na zboczach wąwozów z wychodniami skał dewońskich występują murawy i zarośla kserotermiczne z specyficzną florą ciepłolubną (rojnik pospolity, aster gawędka, kocanki piaskowe, dzwonek syberyjski i inne.

Do osobliwości parku należą ciekawe formy skalne na wychodniach skał kwarcytowych na Górze Jeleniowskiej, oraz rumoszowe blokowiska kwarcytowe o charakterze małych gołoborzy.