Podgrodzie_Ruiny zamku

Opis

Zamek w Podgrodziu powstał w XIV w., a dziś, przejeżdżając przez miejscowość, na wzgórzu, za jednym z gospodarstw, można dostrzec jedynie fragmenty przyziemia. Jego pierwszymi właścicielami byli bracia Marcin, podczaszy i Mikołaj, podkomorzy dobrzyński.

Z kolei nazwa osady pojawiła się po raz pierwszy w 1497 r. z nadaniem jej notariuszowi królewskiemu Janowi Chlewiczewskiemu z rodu Odrowążow. Nie wiadomo w jakich okolicznościach zamek został zniszczony, ale pewne jest, że miejscowi chłopi pozyskiwali materiał budowlany z jego rozbiórki. W jego okolicy odnaleziono liczne zabytki ruchome m.in. ponad 6000 fragmentów naczyń glinianych datowanych na 1. poł. XIV w.

Na dwóch kawałkach ceramiki widnieją odciśnięte postacie rycerzy. W dwudziestoleciu międzywojennym na zamkowym wzgórzu młodzież organizowała potańcówki, a dziś możemy tu spotkać amatorów wspinaczki skałkowej. Zamek w Podgrodziu położony jest w trudno dostępnym miejscu, z dala od ważnych dróg i szlaków handlowych, więc pozostały po nim tylko legendy.

W czasach, gdy koryto rzeki Kamiennej przebiegało tuż pod otoczoną rozległymi lasami górą zamkową, ukrywało się tu dwunastu zbójów. W stajniach hodowali oni trzysta koni, a zamkowe podziemia pełne były skrzyń z kosztownościami i więźniów, których herszt bandy torturował i zabijał.

Ten hulaka zakochał się jednak w córce księcia mieszkającego w pobliżu podgrodzia, którą ojciec oddał bogatemu hrabiemu. W dniu ślubu zdesperowany herszt wtargnął do kościoła i zaczął zabijać zgromadzonych w nim weselnych gości. Z kolei księżniczka uciekła na kościelną wieżę, z której skoczyła, ponosząc śmierć na miejscu. Jej ojciec ruszył z wojskiem do zamku w Podgrodziu, ale nie mógł go zdobyć zbrojnie. Z tego względu zagłodził rozbójników.

Fot. Kamil Król