Najsłyniejszy partyzant II wojny światowej
mjr Jan Piwnik (1912 - 1944) „Ponury” - Urodził się w Janowicach 31.08.1912 r. Absolwent Gimnazjum im. Joachima Chreptowicza w Ostrowcu i Szkoły Podchorążych Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim, którą ukończył w stopniu podporucznika rezerwy. W kampanii wrześniowej był dowódcą kompanii w zmotoryzowanym baonie Policji Państwowej. Internowany na Węgrzech - zbiegł z obozu, przedostał się do Francji, a po kapitulacji Francji do W. Brytanii. Służył w 4 Brygadzie Kadrowej Strzelców, następnie w I Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej. W 1941 r. - w nocy 7/8 października 1941 r. zrzucony jako „Cichociemny” w Łyszkowicach k. Skierniewic. Początkowo szef odbioru w Komórce Zrzutów - w KG - A.K., od maja 1942 dowódca II Odcinka „Wachlarza”, 17 stycznia 1943 r. dowódca akcji odbicia więźniów z więzienia w Pińsku, za którą gen. Grot nadał mu Srebrny Krzyż Orderu Wojennego Virtuti Militari. Od czerwca 1943 r. szef w Kedywie Radomsko - Kieleckiego AK i dowódca Zgrupowań Partyzanckich „Ponury”. W lutym 1944 r. przeniesiony do okręgu AK Nowogródek. Od 1 maja 1944 r. - dowódca VII Batalionu 77 p. p. AK. Poległ podczas szturmu na niemiecki punkt oporu w Jewłaszach i pochowany w pobliskiej wsi Wawiórka. Pośmiertnie awansowany do stopnia majora. 17 września 1987 r. po 18 latach starań prochy złożono w opactwie Ojców Cystersów w Wąchocku. W dniach 10 - 12 czerwca 1988 r. odbyły się uroczystości pogrzebowe. Urna z prochami przebyła trasę z rodzinnego domu w Janowicach przez Nagorzyce, Michniów, Wykus, Rataje do Wąchocka.