fot.Autoportret

 

     Antoni Piotrowski przyszedł na świat 7 września 1853 rok w Nietulisku Dużym jako trzynaste, a zarazem ostatnie dziecko Marianny z Zabierzewskich i Wincentego. Jego ojciec był dzierżawcą i wójtem gminy Kunów.
    Po zgonie ojca, który zmarł w 1854 roku, roczny Antoni wraz z matką przeprowadził się do rodziny w Radomskiem. Był naocznym świadkiem wydarzeń 1863 roku, które mocno utkwiły w jego młodej głowie. Dwa lata później przeniósł się wraz z matką i siostrą do Warszawy.
    W 1868 roku przejawiający duże zdolności artystyczne Antoni Piotrowski, rozpoczął naukę rysunku u prof. Wojciecha Gersona. Potem kształcił się pod okiem Rafała Hadziewicza i Antoniego Kamińskiego, po czym znów powrócił do pracowni Gersona. W tym czasie zaprzyjaźnił się z Józefem Chełmońskim.
    W 1874 roku zaczął wystawiać swe prace w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych (TZSP).
Dla kontynuowania nauki, w następnym roku wyjechał na studia do Monachium. Po rocznym pobycie powrócił do kraju. Przez krótki czas uczęszczał na prywatne lekcje do Jana Matejki. Nie mogąc pogodzić się z malarstwem historycznym nauczyciela, rozstał się z nim. Wkrótce po tym Antoni Piotrowski otworzył własną pracownię malarską.
12 października 1879 roku w kościele Mariackim w Krakowie poślubił Marię Riedel.
Po ślubie wspólnie z żoną wyjechał do Paryża. Przebywał tam około czterech lat. W tym czasie wystawiał swoje prace w salonach paryskich, a także warszawskich.
W latach osiemdziesiątych otworzył nową pracownię w Krakowie. Pracował także jako nauczyciel. Pod jego okiem szlifowała swój kunszt m. in. Olga Boznańska. 
W 1885 roku wyjechał do Bułgarii w charakterze rysownika-korespondenta pism angielskich i francuskich. Przebywając w sztabie A. Battenberga naocznie śledził przebieg wojny bułgarsko-serbskiej. Na zamówienie ks. Battenberga wykonał dla Galerii Narodowej w Sofii serię rysunków z tej wojny oraz cykl obrazów.

Patrol

Przez szereg lat Antoni Piotrowski aktywnie działał w środowisku artystycznym Krakowa. Wystawiał swe prace w tutejszym Towarzystwie Artystycznym Sztuk Pięknych. Zasiadał w zarządzie tworzonego w Krakowie Powszechnego Stowarzyszenia Artystów Polskich. Był współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”.
Jako korespondent-rysownik brał udział w wojnie turecko-greckiej.
W 1898 roku opuścił Kraków. Na krótko zamieszkał w Łodzi. W 1900 roku przeniósł się na stałe do Warszawy. Do końca życia był aktywny zawodowo. Tworzył i wystawiał.

Ogrodniczka

Pracował także jako nauczyciel, m. in. w Szkole Sztuk Pięknych im. W. Gersona.
Antoni Piotrowski zmarł 12 grudnia 1924 roku w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim.
Z małżeństwa z Marią z Riedlów, doczekał się dwóch synów: Wojciecha i Jędrzeja.
Po zgonie Piotrowskiego, jeszcze w 1924 roku w Zachęcie odbyła się pośmiertna wystawa jego prac.
Antoni Piotrowski malował głównie obrazy historyczno- batalistyczne, sceny rodzajowe i portrety.  Wykonał ilustracje do „Trylogii” H. Sienkiewicza. Był współautorem panoram: „Przejście pod Berezyną” i „Tatry”.
Jego prace znajdują się m. in. w zbiorach: Muzeum Narodowego w Krakowie i Warszawie oraz Galerii Narodowej w Sofii.
Poza obrazami, akwarelami, rysunkami piórkiem, ołówkiem, kredką, sepią itd., Antoni Piotrowski pozostawił po sobie także utwory literackie i publicystyczne. Do najważniejszych należą: „Wspomnienia naocznego świadka z wojny bułgarsko-serbskiej” drukowane na łamach „Wędrowca”, oraz „Józef Chełmoński. Wspomnienie”.