5 października 1892 r. w Solcu nad Wisłą urodził się Franciszek Młudzik, zamordowany w Katyniu oficer Wojska Polskiego, pedagog i działacz społeczny. W czasie I wojny światowej jako chorąży armii rosyjskiej dostał się do niemieckiej niewoli, a w 1920 r. na ochotnika zgłosił się do Wojska Polskiego i walczył z bolszewikami jako podporucznik 39 pułku strzelców lwowskich. Po wojnie Franciszek Młudzik został kierownikiem szkoły powszechnej w Piórkowie (przed 1914 r. był nauczycielem w Dębnie, a w latach 1918-19 uczył w Opatowie). Aktywnie działał w Kasie Stefczyka, Związku Nauczycielstwa Polskiego, Ochotniczej Straży Pożarnej, Związku Strzeleckim „Strzelec” i Związku Młodzieży Wiejskiej „Wici”. We wrześniu 1939 r. dostał przydział do stacjonującego w Kielcach 4 pułku piechoty legionów i po wycofaniu się na wschód dostał się do sowieckiej niewoli. Najpierw przebywał w obozie w Starobielsku a następnie w Kozielsku, skąd w kwietniu 1940 r. został wywieziony do lasu katyńskiego.