Mieczysław Wincenty Radwan urodził się w Żarnowie na Ziemi Świętokrzyskiej. Choć znaczną część życia spędził poza nią, z umiłowaną Krainą Świętokrzyską był związany do końca swych dni. Z nią się utożsamiał, na jej rzecz pracował. Piękną kartę zapisał w dziejach Staropolskiego Zagłębia Przemysłowego, w historii Ostrowca, Krzemionek, Opatowa, Ćmielowa, Łagowa Starachowic, Końskich, a w okresie powojennym Śląska, Nowej Słupi, Krako-wa.
Mieczysław Radwan był człowiekiem renesansu XX wieku. Pracował i działał na niwie technicznej, krajoznawczej, edukacyjnej, naukowej, społecznej, kulturalnej. Był wielkim patriotą. Całe życie pracował ofiarnie na rzecz Małych Ojczyzn i Ojczyzny Polski. Służył im talentem, nieprzeciętnymi zdolnościami organizacyjnymi, nadzwyczajną pracowitością. Karierę zawodową związał z przemysłem, w którym pracował jako doświadczony metalurg i konstruktor. Rozwinął szeroką działalność społeczną i krajoznawczą. Przez lata aktywnie pracował w Polskim Towarzystwie Krajoznawczym. Przyczynił się do odrodzenia ostrowieckiego oddziału PTK oraz powstania oddziałów PTK w Starachowicach i Końskich. Inicjował liczne akcje ochrony przyrody. Był gorącym orędownikiem ratowania zabytków techniki. Z jego inicjatywy powstało kilka placówek muzealnych. Organizował wystawy, odczyty, zjazdy. Rozwinął działalność wydawniczą PTK.
W latach 50. XX w. Mieczysław Radwan zaangażował się w pracę naukową i dydaktyczną W tym czasie zainicjował badania nad starożytnym hutnictwem świętokrzyskim, które stały się jego największą pasją. Był autorem licznych rozpraw oraz  artykułów naukowych i popularnonaukowych.
„Pozostawił po sobie – jak powiedział prof. Wacław Różański – nie tylko wspaniałą pamięć, ale także ludzi ‘zarażonych’ przez niego miłością do polskiego hutnictwa i skierował ich na drogę, którą sam chlubnie kroczył.”